Kalaimaangal neerodai thedum

கலைமான்கள் நீரோடை தேடும்
எந்தன் இதயம் இறைவனை நாடும் 
உள்ளத் தாகம் உந்தன் மீது 
கொண்ட போது எனக்கு 
வேறென்ன வேண்டும் - மான்கள் நீரோடை தேடும்

காலம் தோன்றா பொழுதினிலே 
கருணையில் என்னை நீ நினைத்தாய் 
உயிரை தந்திடும் கருவினிலே 
அருளினை பொழிந்து அரவணைத்தாய் 
குயவன் கையாலே மண்பாண்டம் உடைந்திடும் 
கதையின் நாயகன் நான் இன்று 

பாறை அரணாய் இருப்பவரே 
நொறுங்கிய இதயம் நான் சுமந்தேன் 
காலை மாலை அறியாமல் 
கண்ணீர் வடித்திடும் நிலையானேன் 
சிதறிய மணிகளை கோர்த்து எடுத்தால் 
அழகிய மணிமாலை நான் ஆவேன் 

kalaimaangal neerodai thedum
enthan idhayam iraivanai naadum
ullathaagam unthan meethu
konda podhu enakku
vaerenna vaendum - maangal neerodai thedum

kaalam thondra pozhuthinile
karunaiyil ennai nee ninaithaay
uyirai thandhidum karuvinile
arulinai pozhinthu aravanaithaay
kuyavan kaiyaale manpaandam udainthidum
kathaiyin naayagan naan indru

paarai aranaay iruppavare
norungiya idhayam naan sumanthen
kaalai maalai ariyaamal
kanneer vadithidum nilaiyaanen
sithariya manigalai korthu eduthaal
azhagiya manimaalai naan aaven